Od nowa, czyli podsumowanie nr 3 ;)

Oczywiście musiałem spieprzyć.

Odpadłem. Nie ma coś się tłumaczyć stresami, pocovidowymi jazdami i obcymi cywilizacjami 😉

Coś tam spadło na wadze, ale totalnie przypadkowo rzekłbym. Zjechało 1,5 kg i 2 centymetry w pasie. Ludzie, którzy mnie rzadko widują twierdzą, że coś widać. Natomiast zdecydowanie trzeba przyznać, że plan był inny, dałem dupy.

Ale te 2 miesiące jednak mi coś dały.

Z jednej strony mógłbym to to określić jako jednostajne staczanie się, bezowocną walkę z samym sobą. Z drugie zaś uczyłem się, walczyłem, rozmawiałem z ludźmi. No właśnie, Ludzie. Kolejny raz mam wrażenie że los stawia na mojej drodze odpowiednich ludzi w odpowiednim czasie.

Bogdan – człowiek, który z biegowego kompana stał się trenerem. Ironman, zawodnicza przeszłość, doświadczenie i spokój.

Ola, Damian, Mariusz – trzon biegowego, nieformalnego klubu “Albo grubo, albo wcale” 😉 wspierają, wyśmiewają, motywują. Są po prostu 🙂

Marcin – Człowiek – energia. Bezkompromisowy i wyrazisty. Dobry towarzysz biegowego powrotu do żywych.

Last but not least: Dawid i Marek. Loża szyderców 😉 Spotykamy się rzadziej, niż chcielibyśmy, ale takie życie 😉

Wracam. Raporty będą. Plany pomimo bezsensownego czasu są. I w końcu cieszę się bieganiem 🙂

Polub nas i podziel się 🙂